روتر چیست و به چه صورتی کار می کند ؟

روتر چیست ؟ شاید تاکنون در مفاهیم شبکه این اسم به گوشتان خورده باشد اما ما در این مطلب از بلاگ ماهان سرور بصورت دقیق آن را به شما معرفی خواهیم کرد.

برای رسیدن به جواب این سوال باید به تکنولوژی و نقش آن در روزگار امروزی نگاهی بیندازیم. اینترنت آمد و جهان را برای ساکنین کره خاکی متحول کرد. دنیای این روزهای انسان‌ها، عصر داده‌ها و اطلاعات است. می‌خواهید بدانید چطور اطلاعات تا این حد برای ما مهم شده‌اند؟

کافی است کمی به اطرافتان نگاه بیندازید، مودم‌های خانگی همان چیزی هستند که شما را به بستر پهناور اینترنت متصل می‌کنند و داده‌هایی از سراسر جهان را برای‌تان به ارمغان می‌آورند. این کار شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد؛ اما مسیریابی درست اطلاعات کار دشواری است و نیاز به تجهیزاتی مانند روتر دارد. تجهیزاتی که اطلاعات را در مسیر درست هدایت کنند و آن‌ها را به دست مخاطب برسانند.

شرکت‌های مختلفی تجهیزات شبکه مانند روتر را تولید می‌کنند. در این میان، انواع روتر سیسکو و انواع روتر میکروتیک نسبت به بقیه شناخته‌شده‌تر هستند و بیشتر استفاده می‌شوند. روتر چیست

روتر چیست ؟

روتر یک سخت‌افزار فیزیکی یا نرم‌افزار مجازی است که برای دریافت، تجزیه‌وتحلیل و ارسال بسته‌های داده بین شبکه‌های رایانه‌ای طراحی‌شده است. در حقیقت، روتر آدرس IP مقصد یک بسته داده را بررسی می‌کند، سپس بهترین راه را برای انتقال بسته‌ها در نظر می‌گیرد.

یک روتر معمولا از طریق یک سیم به مودم متصل می‌شود، یا اینکه درون مودم جاسازی‌شده است. کار روتر ارسال اطلاعات از طریق اینترنت به کلیه دستگاه‌های خانه شما، مانند گوشی هوشمند، تبلت، کنسول بازی، رایانه و … است؛ به‌عبارت‌دیگر، وقتی به Wi-Fi وصل می‌شوید، به یک روتر متصل شده‌اید.

برای اینکه بتوانید عملکرد روتر را بهتر متوجه شوید، باید سیستم شبکه خانگی‌تان را به اجزای مختلف تقسیم کنید.

اولین سرویسی که دارید، اینترنت یا پهنای باندی است که در اختیارتان است. جزء دوم این سیستم، دستگاه مودم شما است. جز سوم همان روتر است و جز چهارم تلفن همراه یا کامپیوترتان است.

داده‌های اینترنت از طریق خط تلفن یا به‌صورت بی‌سیم وارد خانه شما می‌شوند. این داده­ها از طریق مودمی که دارید منتقل می‌شوند، سپس بسته‌های رسیده به کمک روتر به مقصد هدایت می‌شوند و به آنچه در دستگاه‌های خودتان مانند رایانه، تلفن و تلویزیون، مشاهده می‌کنید تبدیل می‌شوند.

روتر چه کاربردهایی دارد؟

روترها را هم می‌توان به‌صورت محلی (در بستر LAN) استفاده کرد و هم می‌توان آن‌ها را در فضای گسترده‌تر (در بستر WAN) به کار گرفت.

به‌عنوان مثال شما می‌توانید برای انتقال اطلاعات و داده‌ها در دفتر کارتان از روتر استفاده کنید. یا اینکه آن را برای ارتباط بین شبکه‌های دوردست به کار بگیرید و اطلاعات را با سایر روترهای شبکه به اشتراک بگذارید. روتر از پروتکل مسیریابی برای انتقال داده‌ها در یک شبکه استفاده می‌کند. قیمت روتر نسبت به سایر تجهیزات شبکه مانند هاب و سوئیچ گران‌تر است!

روتر چطور کار می‌کند؟

روتر آدرس IP مقصد که در هدر (header) بسته داده قرار دارد را تجزیه‌وتحلیل کرده و آن را با جدول مسیریابی مقایسه می‌کند تا مسیر بعدی بسته را تعیین کند. با این روش، روتر یک لیست از جداول مسیریابی جهت انتقال داده‌ها به مقصد خاص شبکه فراهم می‌کند.

دقت کنید که مجموعه‌ای از قوانین برای روترها در نظر گرفته‌شده و طبق این قوانین، آن‌ها بهترین مسیر برای انتقال داده‌ها را با توجه به آدرس IP داده شده مقصد محاسبه می‌کنند.

روترها برای برقراری ارتباط بین اینترنت و دستگاه‌های مختلف از کابل، فیبر یا مودم DSL استفاده می‌کنند. اغلب روترها چندین درگاه برای اتصال هم‌زمان دستگاه‌های مختلف به اینترنت دارند. این تجهیزات از جداول مسیریابی برای تعیین محل ارسال داده‌ها و محلی که ترافیک از آن می‌رسد استفاده می‌کنند.

یک جدول مسیریابی، به‌طورکلی مسیر پیش‌فرض روتر را مشخص می‌کند. به همین خاطر، ممکن است که روتر برای پیدا کردن بهترین راه انتقال داده برای یک بسته خاص موفق عمل نکند! به‌عنوان‌مثال، یک روتر در طول مسیر پیشفرضش، همه شبکه‌ها را به سمت ارائه‌دهنده خدماتش هدایت می‌کند.

روترها دارای ۲ نوع جدول مسیریابی هستند:

جداول استاتیک
جداول داینامیک یا پویا
جداول مسیریابی استاتیک به‌صورت دستی پیکربندی می‌شوند؛ اما جداول مسیریابی پویا بر اساس فعالیت شبکه توسط روترهای پویا به‌طور اتوماتیک به روز می‌شوند.

نکته: روتر به‌عنوان یک دستگاه هوشمند شناخته می‌شود، چون می‌تواند بهترین مسیر برای انتقال بسته‌های شبکه را از منبع به مقصد به‌طور خودکار محاسبه کند. درست است که ساختار روتر فیزیکی و روتر مجازی با هم تفاوت دارد، ولی این دو محصول کاربرد یکسانی دارند. با روتر مجازی آشنا شوید.

روتر مجازی چیست؟

۱۰۰% شما هم دستگاه‌های مختلفی دارید که به WiFi متصل هستند؛ از گوشی بگیرید تا تلویزیون هوشمند! اما آیا تا به حالا شده لپ‌تاپ خود را با سیم به مودم وصل کنید و بعد اینترنت آن را Hotspot کرده و با گوشی (از طریق WiFi) به اینترنت وصل شوید؟

اگر بله، در چنین حالتی شما یک روتر مجازی ساخته‌اید؛ لپ‌تاپ شما اینجا در نقش یک روتر مجازی عمل کرده است. اگر بخواهیم تخصصی‌تر بگوییم:

روتر مجازی یک فریم‌ورک مبتنی بر نرم‌افزار است که عملکردی کاملاً مشابه با روتر فیزیکی را دارد. در روتر مجازی، شما از ظرفیت‌های سرور یا کامپیوترتان، به عنوان یک روتر استفاده می‌کنید. دقت کنید که بدون وجود یک روتر فیزیکی، ساختن روتر مجازی هم غیرممکن است.

چرا روترها بهتر از سایر تجهیزات شبکه هستند؟

روتر در مقایسه با سایر تجهیزات شبکه از قبیل هاب، سوئیچ و غیره توانایی بیشتری دارد؛ زیرا این دستگاه‌ها فقط قادر به انجام عملکردهای اصلی شبکه هستند.

به‌عنوان مثال، هاب یک وسیله اصلی برای شبکه کردن چند سیستم است و اغلب برای انتقال داده‌ها بین دستگاه‌های به هم متصل استفاده می‌شود؛ اما هاب با وجود انتقال داده‌ها، قادر به تغییر یا آنالیز آن‌ها نیست! این در حالی است که روتر قابلیت تجزیه‌وتحلیل داده‌هایی که در بستر شبکه منتقل می‌شوند را دارد و می‌تواند آن را به شبکه دیگری ارسال کند. مثلاً روتر این امکان را برایتان فراهم می‌کند که یک اتصال شبکه را بین دستگاه‌های مختلف به اشتراک بگذارید.

ویژگی‌های روتر چیست؟

حالا که با روتر و عملکرد آن آشنا شدید، وقت آن رسیده که ویژگی‌های این دستگاه را بشناسید.

روتر روی لایه سوم مدل OSI (مخفف Open Systems Interconnection،یکی از معماری‌های متداول مورد استفاده در شبکه‌های کامپیوتری)، بر اساس آدرس IP رایانه کار می‌کند و با کمک آدرس‌های IP و زیرشبکه‌­ها، با دستگاه‌های مجاور خودش ارتباط برقرار می‌کند.

روترها برای برقراری ارتباط بین دو یا چند شبکه از پروتکل‌هایی مانند ICMP استفاده می‌کنند.

روتر امکان اتصال به اینترنت پرسرعت را با کمک پورت‌هایی مانند گیگابیت، اترنت سریع و فراهم می‌کند.

روترها توانایی این را دارند که ترافیک یک شبکه بزرگ‌تر را با در نظر گرفتن زیر شبکه‌هایش مسیریابی کنند.

روترها تداخل‌های ناخواسته را فیلتر می‌کنند و فرآیند کپسوله‌سازی داده‌ها (یا پنهان‌سازی داده‌ها، مکانیزمی که به وسیله آن جزئیات اجرای یک کلاس از کاربر پنهان می شود) و خارج کردن آن‌ها از این حالت را انجام می‌دهند.

روترها افزونگی شبکه (داشتن پشتیبان‌های متعدد برای مواقعی که ترافیک روتر بالا است یا مشکلی در روند ارسال داده‌ ها پیش آمده) را فراهم می‌کنند، زیرا همیشه در حالت master و slave (یک روتر فرستنده و یک روتر دریافت کننده اطلاعات) در حال کار هستند.

روترها امکان متصل کردن چندین LAN و WAN را برای کاربران فراهم می‌کنند.

روترها چندین مسیر را برای ارسال داده‌ها فراهم می‌کنند.

واحد پردازش مرکزی (CPU)، فلش مموری، رم (RAM)، حافظه Non Volatile یا حافظه غیرفرار، کنسول و شبکه و کارت رابط آن اجزای اصلی روترها هستند.

کاربرد روتر چیست و چه زمانی به روتر نیاز داریم؟

روترها کاربردهای مختلفی دارند. در ادامه به مهم‌ترین کاربرهای روتر اشاره کرده‌ایم.

روترها برای اتصال تجهیزات سخت‌افزاری به شبکه‌ها از راه دور استفاده می‌شوند. روترها در سریع‌ترین زمان ممکن داده‌ها را انتقال می‌دهند؛ زیرا از لینک‌های STM برای اتصال استفاده می‌کنند. به همین دلیل هم است که در هر دو حالت با سیم و بدون سیم قابل‌استفاده هستند.

ارائه‌دهندگان خدمات اینترنت، از روترها برای ارسال اطلاعات از مبدأ به مقصد به‌صورت ایمیل، صفحه وب، تصویر، صدا یا فایل ویدئویی استفاده می‌کنند. علاوه بر این، روترها می‌توانند داده‌ها را با داشتن آدرس IP مقصد به سراسر جهان ارسال کنند.

روترها امکان تعریف محدودیت دسترسی دارند؛ بنابراین موقع پیکره‌بندی این تجهیزات می‌توان به چند کاربر اجازه دسترسی به داده‌های کلی سایت را داد و برای بقیه تنها اجازه دسترسی به داده‌های محدودی را در نظر گرفت.

روترها توسط تست‌کننده‌های نرم‌افزار برای ارتباطات WAN استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، تصور کنید که مدیر نرم‌افزار یک سازمان در تهران حضور دارد و کارمند وی در شیراز است. در این حالت، روتر با استفاده از معماری WAN، روشی را برای به اشتراک‌گذاری ابزارهای نرم‌افزاری و اپلیکیشن­‌های دیگر با مدیر فراهم می‌کند.

در شبکه‌های بی‌سیم با پیکربندی VPN در روترها، می‌توان از مدل کلاینت-سرور استفاده کرد. در این حالت، روتر این امکان را برایتان فراهم می‌کند که اینترنت، ویدئو، داده‌ها، صدا و منابع سخت‌افزاری را به اشتراک بگذارید.

امروزه، روترها درگاه‌های USB داخلی را در سخت‌افزارشان دارند و ظرفیت ذخیره‌سازی داخلی آن‌ها به‌اندازه کافی در نظر گرفته‌شده؛ بنابراین دستگاه‌های ذخیره‌سازی خارجی می‌توانند از روتر برای ذخیره و به اشتراک‌گذاری داده‌ها استفاده کنند.

از روتر برای راه‌اندازی مرکز عملیات شبکه (NOC) هم استفاده می‌شود. این بخش، مسئولیت مانیتورینگ رویدادها و مدیریت شرایط خاص شبکه را بر عهده دارد.
انواع روترها کدام هستند؟

انواع مختلفی از روترها برای شبکه‌سازی وجود دارد. در ادامه این نمونه‌ها را معرفی کرده‌ایم.

۱ روتر وایرلس یا روتر بی سیم (Wireless Router)

از روترهای بی سیم برای اتصال Wi-Fi به لپ‌تاپ‌ها، تلفن‌های هوشمند و سایر دستگاه‌های دارای قابلیت شبکه Wi-Fi استفاده می‌شود. همچنین این روترها می‌توانند مسیریابی استاندارد اترنت را برای تعداد کمی از سیستم‌های شبکه سیمی فراهم کنند.

روترهای بی سیم سیگنال‌هایی را در محل کار یا منزلتان تولید می‌کنند و به رایانه‌ها و گوشی‌های هوشمند این امکان را می‌دهند که، در یک محدوده مشخص با روتر ارتباط برقرار کنند و به اینترنت وصل شوند. در فضای بسته مانند داخل خانه یا دفتر کار، دامنه روتر بی سیم در حدود ۴۵٫۷۲ متر است. هنگامی‌که اتصال در فضای باز است، محدوده دامنه روتر تا ۹۱٫۴۴ متر می‌رسد.

برای افزایش امنیت روترهای بی سیم، می‌توانید آن‌ها را به یک رمز عبور مجهز کنید یا اینکه آدرس IP خودتان را در روتر تعریف کنید. سپس، می‌توانید با استفاده از شناسه کاربری و رمز عبوری که تعریف کرده‌اید به روتر متصل شوید.

۲ روتر Bridge یا Brouter

یک Brouter ترکیبی از روتر و Bridge یا پل است. Brouter امکان انتقال داده‌ها بین شبکه‌ها را مانند یک پل فراهم می‌کند و مانند یک روتر می‌تواند در یک شبکه مسیریابی داده‌ها را به سیستم‌های شخصی انجام دهد؛ بنابراین Brouterدو کارکرد Bridge و روتر را با استفاده از مسیریابی بعضی از داده‌های ورودی برای هدایت در مسیر صحیح با هم ترکیب می‌کند. البته، در این زمان داده‌های دیگر هم در بستر شبکه منتقل می‌شوند.

۳ روتر هسته (Core router)

یک روتر هسته، نوعی روتر است که می‌تواند داده‌ها را در یک شبکه مسیریابی کند، اما قادر به ردیابی داده‌ها بین شبکه‌ها نیست! این دستگاه، سیستم ارتباطی کامپیوترها و ستون فقرات شبکه‌ها است. چون به اتصال تمام تجهیزات شبکه کمک می‌کند. روتر هسته توسط ارائه‌دهندگان خدمات اینترنت (ISP ها) استفاده می‌شود و انواع رابط‌های سریع و قدرتمند ارتباطات داده را فراهم می‌کند.

۴ روتر Edge (Edge router)

روتر Edge به‌عنوان کم‌ظرفیت‌ترین (lower-capacity) وسیله در یک شبکه شناخته می‌شود. روتر Edgeاین امکان را فراهم می‌کند که یک شبکه داخلی با شبکه‌های خارجی ارتباط برقرار کند، به همین خاطر این روتر به نام روتر دسترسی (access router) هم شناخته می‌شود. روتر Edge از یک BGP خارجی (Border Gateway Protocol) برای اتصال به شبکه‌های از راه دور از طریق اینترنت استفاده می‌کند.

دو نوع روتر Edge در شبکه‌سازی وجود دارد:

روتر Subscriber edge
روتر Label edge
روتر Subscriber edge متعلق به کاربر نهایی سازمان است و زمانی کار می‌کند که، دستگاه‌های مرزی فعالیتی داشته باشند. روتر Label edge در قسمت‌های مرزی شبکه‌های Multiprotocol Label Switching (MPLS) استفاده می‌شود. این روتر به‌عنوان یک دروازه بین LAN، WAN یا اینترنت عمل می‌کند.

۵ روترهای پهنای باند (Broadband routers)

روترهای پهنای باند معمولا برای دسترسی کامپیوترها به اینترنت پرسرعت استفاده می‌شوند. این روترها موقع اتصال به اینترنت از طریق تلفن یا موقع استفاده از تکنولوژی VOIP مورد نیاز هستند. تمام روترهای پهنای باند دارای سه یا چهار پورت اترنت برای ارتباط با لپ‌تاپ‌ها و سیستم‌های دسکتاپ هستند. روترهای پهنای باند توسط شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات اینترنت (ISP ها) پیکره‌بندی می‌شود. این مودم‌ها به‌عنوان مودم ADSL یا مودم DSL هم شناخته می‌شوند.

چرا باید از روتر استفاده کنیم؛ مزایای روتر چیست؟

استفاده از روتر مزایای زیادی دارد. در ادامه مهم‌ترین مزایای استفاده از این تجهیزات شبکه‌سازی را برایتان آورده‌ایم.

امنیت (Security)

روتر امنیت را با خودش به ارمغان می‌آورد؛ زیرا LAN ها به‌صورت broadcast کار می‌کنند. در این حالت یک بسته برای تمام افراد حاضر در شبکه ارسال می‌شود و تمام افراد می‌توانند آن را دریافت کنند. درصورتی‌که روتر عملکردی متفاوت دارد. در این حالت هم اطلاعاتی که در بستر شبکه منتقل می‌شود، در دسترس تمام بخش‌ها قرار دارد. با این تفاوت که، تنها بخش خاصی که مقصد نهایی بسته است می‌تواند اطلاعات را دریافت کرده و آن را بخواند.

افزایش عملکرد (Performance enhancement)

روتر، عملکرد شبکه‌های خصوصی را افزایش می‌دهد. به‌عنوان مثال، اگر یک شبکه دارای ۱۴ ایستگاه کاری باشد و همه آن‌ها ترافیک تقریبا یکسانی داشته باشند، ترافیک تمام آن‌ها از طریق یک کابل در یک شبکه پخش می‌شود؛ اما درصورتی‌که شبکه به دو زیر شبکه هر یک با ۷ ایستگاه کاری تقسیم شود، میزان بار ترافیکی شبکه نصف می‌شود؛ زیرا ازآنجایی‌که هرکدام از این شبکه‌ها سرورها و هارد دیسک‌های خاص خودشان را دارند، نیاز کمتری به کابل‌کشی بین رایانه‌های شخصی وجود دارد.

قابلیت اطمینان بودن (Reliability)

روترها قابلیت اطمینان را افزایش می‌دهند. اگر یک شبکه با وجود توقف سرورهایش down شود و از کار بایستد، یا اینکه مشکلی در کابل‌کشی‌های شبکه وجود داشته باشد، عملکرد روترها و سایر قسمت‌های شبکه تحت تاثیر قرار نمی‌گیرد. روترها قسمت‌های مختلف شبکه را از هم جدا می‌کنند. به همین خاطر حتی در صورت بروز مشکل، باز هم شبکه کار می‌کند و مشکلی در انتقال اطلاعات به وجود نمی‌آید.

دامنه یا برد شبکه‌سازی (Networking Range)

در شبکه می‌توان از کابل برای اتصال دستگاه‌ها استفاده کرد، اما طول کابل را نمی‌توان بیشتر از ۱۰۰۰ متر در نظر گرفت! یک روتر با داشتنم عملکردی شبیه به یک تکرارکننده (بازگرداندن سیگنال‌ها) بر این محدودیت غلبه می‌کند. رنج فیزیکی (physical range) می‌تواند وابسته به یک نصب خاص باشد، درصورتی‌که روتر قبل از این محدودیت میزان استفاده از کابل به اتمام برسد، قابل‌نصب و استفاده است.

پروتکل‌های مسیریابی کدام هستند؟

پروتکل‌های مسیریابی راهی را برای شناسایی روترهای دیگر شبکه و تصمیم‌گیری‌های پویا برای ارسال همه پیام‌های شبکه مشخص می‌کنند. چندین پروتکل به این منظور وجود دارند که در ادامه به آن‌ها اشاره‌کرده‌ایم.

پروتکل OSPF

این پروتکل برای محاسبه بهترین مسیر رسیدن بسته‌ها به مقصد استفاده می‌شود.

پروتکل BGP

این پروتکل به شما کمک می‌کند تا نحوه انتقال بسته‌ها از طریق اینترنت را کنترل کنید.

پروتکل IGRP

این پروتکل مشخص می‌کند که چگونه مسیریابی اطلاعاتی که بین دروازه‌های درون یک شبکه مستقل رد و بدل می‌شوند، انجام می‌شود.

پروتکل EIGRP

در این پروتکل، اگر روتر قادر به یافتن مسیری برای یک مقصد از جداول نباشد، مسیر را از همسایگان خودش می‌پرسد و آن‌ها پرس‌وجو را به همسایگان خودشان منتقل می‌کنند، تا زمانی که روتر مسیر مناسب را پیدا کند.

پروتکل EGP

این پروتکل تصمیم می‌گیرد که چگونه می‌توان اطلاعات مسیریابی را بین دروازه دو میزبان همسایه که هرکدام روتر مخصوص به خودشان را دارند رد و بدل کرد. همچنین این پروتکل برای تبادل اطلاعات جدول مسیریابی بین میزبان‌ها در اینترنت استفاده می‌شود.

پروتکل RIP

این پروتکل تعیین می‌کند که چگونه روترها می‌توانند ضمن انتقال ترافیک بین شبکه‌های محلی، اطلاعات را به اشتراک بگذارند.

تفاوت بین Bridge و روتر در چیست؟

تفاوت بین هاب، سوئیچ، اکسس پوینت، مودم و روتر در چیست؟

هاب، سوئیچ و روتر سه نمونه از تجهیزات شبکه هستند و برای اتصال بین دستگاه‌ها استفاده می‌شوند. درست است که همه این تجهیزات توانایی اتصال یک کامپیوتر را به کامپیوتر دیگر دارند، اما عملکرد آن‌ها یکسان نیست و با هم تفاوت‌هایی دارند. برای اینکه تفاوت هاب و سوئیچ و روتر را متوجه شوید، باید درباره نحوه کار این دستگاه‌ها اطلاعات کسب کنید. در ادامه عملکرد هاب، سوئیچ و روتر و … را برایتان آورده‌ایم تا تفاوت آن‌ها را بهتر متوجه شوید.

هاب (Hub)

هاب یکی از اصلی‌ترین تجهیزات شبکه‌سازی است و برای برقراری ارتباط بین رایانه‌ها و سایر تجهیزات شبکه استفاده می‌شود. یک هاب از هیچ جدول مسیریابی برای ارسال داده به مقصد استفاده نمی‌کند، بااین‌وجود، هاب می‌تواند خطاهای اساسی شبکه‌ها را شناسایی کند.

باوجوداینکه در این حالت همه اطلاعات شبکه در پورت‌های متعدد انتشار پیدا می‌کنند، ریسک امنیتی بالایی برای شبکه وجود دارد.

هاب یک دستگاه ساده است و نیازی به آدرس IP برای ارسال بسته‌ها ندارد. درنهایت اینکه، هاب ها ارزان‌تر از سوئیچ یا روتر هستند.

سوئیچ (Switch)

سوئیچ یک وسیله سخت‌افزاری و یکی دیگر از تجهیزات شبکه است که برای اتصال کامپیوترها استفاده می‌شود. سوئیچ از این نظر با هاب متفاوت است که، نحوه ارسال بسته‌ها را مدیریت می‌کند.

وقتی سوئیچ بسته‌ای را دریافت می‌کند، درباره دستگاهی که می‌تواند بسته را منتقل کند تصمیم می‌گیرد و بسته را برای آن دستگاه می‌فرستد. در اصل، هاب بسته را برای تمام رایانه‌ها ارسال می‌کند، اما سوئیچ این کار را انجام نمی‌دهد. این بدین معنی است که پهنای باند شبکه به اشتراک گذاشته نمی‌شود، به همین خاطر راندمان شبکه افزایش پیدا می‌کند. علت انتخاب سوئیچ به‌جای هاب در شبکه همین موضوع است.

اکسس پوینت (Access Point)

تفاوت روتر و اکسس پوینت واضح‌تر از چیزی است که فکرش را می‌کنید! اکسس پوینت دستگاهی است که برای تقویت سیگنال‌ها برای ارسال آن‌ها به مسافت‌های دورتر استفاده می‌شود. اکسس پوینت برای اتصال دستگاه‌ها به یک شبکه محلی استفاده می‌ شود و اغلب از آن برای افزایش دامنه شبکه‌های بی سیم استفاده می‌کنند.

مودم (Modem)

افراد زیادی مودم و روتر را به‌­عنوان یک دستگاه می­‌شناسند و درباره تفاوت مودم با روتر چیزی نمی‌دانند! برای همین اول تعریف مودم را مرور می‌کنیم.

مودم مخفف کلمه Modulate demodulate است. مودم در حقیقت وسیله‌ای است که شبکه خانگی شما را به اینترنت گسترده‌تر وصل می‌کند. مودم‌ها به همه دستگاه‌های سیمی و بی سیم اجازه می‌دهند تا از یک اتصال اینترنتی به‌طور هم‌زمان استفاده کنند.

مودم‌ها اطلاعات رسیده از یک ISP را رمزگشایی می‌کنند ولی روتر این کار را انجام نمی‌دهد. با مودم نمی‌توان یک شبکه محلی ایجاد کرد، ولی روتر امکان ایجاد شبکه محلی را برایتان فراهم می‌کند. مودم مسئولیتی برای Wi-Fi ندارد. درصورتی‌که روتر Wi-Fi را ایجاد و مدیریت می‌کند. مودم مستقیما به اینترنت وصل می‌شود؛ اما روتر امکان اتصال چندین دستگاه را به اینترنت فراهم می‌کند. روتر برای اتصال به اینترنت به مودم احتیاج دارد. به همین خاطر ISP ها یک مودم روتر برای اتصال به اینترنت به کاربران ارائه می‌کنند.

روتر (Router)

روتر با سوئیچ و هاب متفاوت است. روتر به‌جای اینکه برای انتقال داده‌ها در شبکه‌های محلی استفاده شود، برای انتقال بسته‌های داده به شبکه دیگر به کار می‌رود. روترها معمولا در خانه‌ها و دفاتر کار دیده می‌شوند. این تجهیزات به شبکه شما اجازه می‌دهند که با شبکه‌های دیگر از طریق اینترنت ارتباط برقرار کنند. در اصل، یک روتر ویژگی‌های بیشتری مانند فایروال، VPN، QoS، نظارت بر ترافیک شبکه و … را برای شبکه شما فراهم می‌کند.

چگونه یک روتر بخریم؟

برای خرید تجهیزات شبکه باید دقت زیادی به خرج بدهید. چون این تجهیزات مسئولیت انتقال داده‌ها را بر عهده دارند. اگر روتر به‌خوبی کار نکند، بسته‌های ارسالی ممکن است هرگز به مقصد نرسند یا در مسیرهای اشتباه قرار بگیرند. با توجه به اهمیت انتخاب روتر مناسب، نکاتی که برای خرید روتر باید به آن‌ها توجه داشته باشید را در ادامه برایتان آورده‌ایم.

۱ مشخص کردن نوع اتصال

برای خرید روتر، باید به نوع اتصالی که دارید توجه داشته باشید. اگر می‌خواهید از شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات اینترنت سرویس دریافت کنید، روتر ADSL گزینه مناسبی برایتان است؛ اما درصورتی‌که می‌خواهید روتر را به‌صورت بی‌سیم با تجهیزاتی مانند پرینتر به اشتراک بگذارید، بهتر است یک روتر بی سیم که پیشرفته‌تر است را تهیه کنید.

۲ استاندارد روتر و سرعت روتر

روترها از استانداردهایی مانند ۸۰۲٫۱۱ac و ۸۰۲٫۱۱n و غیره پشتیبانی می‌کنند. روترهایی که از استاندارد ۸۰۲٫۱۱ac پشتیبانی می‌کنند، سرعت انتقال داده‌ها را بیش‌تر از سه برابر سرعت روترهای استاندارد ۸۰۲٫۱۱n افزایش می‌دهند. این روترها از باند فرکانس ۵ گیگاهرتز استفاده می‌کند که نسبت به باند معمولی ۲٫۴ گیگاهرتز خلوت‌تر است. همچنین این روترها عملکرد شبکه را برای انتقال فایل‌ها و جریان محتوای مدیا افزایش می‌دهند.

روترهایی که از استاندارد ۸۰۲٫۱۱ac پشتیبانی می‌کنند با استاندارد n سازگار هستند. به همین خاطر، موقع استفاده از این روترها دستگاه‌های قدیمی شما نیز می‌توانند بدون هیچ مشکلی کار کنند. از طرف دیگر، با خرید روترهای استاندارد n می‌توانید مقداری پول پس انداز کنید و آن را برای برآورده کردن سایر نیازمندی‌هایتان استفاده کنید.

۳ دو باند بودن

اکثر روترهای استاندارد n در فرکانس ۲٫۴ گیگاهرتز کار می‌کنند، اما یک روتر دو باند گزینه بهتری است؛ زیرا این روترها از باند ۵ گیگاهرتزی پشتیبانی می‌کنند. همچنین این دستگاه می‌تواند با تلفن‌های هوشمند و لپ‌تاپ‌های ۵ گیگاهرتزی ارتباط برقرار کند. درحالی‌که سایر روترها تنها تا فرکانس ۲٫۴ گیگاهرتز می‌توانند کار کنند.

۴ پورت USB

روترهایی که درگاه USB دارند، به شما این امکان را می‌دهند که درایوهای فلش ازجمله چاپگرها را به روتر وصل کنید و این منابع را از طریق شبکه به اشتراک بگذارید. این روترها برای استفاده در یک منطقه کوچک مناسب هستند و بدون استفاده از اینترنت، می‌توانید به‌صورت بی سیم از تجهیزات موجود در شبکه استفاده کنید.

بعضی از روترها امکان پشتیبان گیری از داده‌های اینترنتی را توسط ۳G data dongle برای زمانی که اتصال اصلی دچار مشکل می‌شود فراهم می‌کنند. این روترها تنها توسط بعضی از برندهای خاص ارائه می‌شوند؛ بنابراین، قبل از خرید روتر، این موضوع را بررسی کنید که آیا دانگل مورد استفاده شما را پشتیبانی می‌کند یا خیر!

۵ داشتن آنتن‌های متعدد

آنتن‌های متعدد سبب افزایش دامنه روتر می‌شوند؛ بنابراین اگر می‌خواهید سیگنال‌های روتر را از پشت درب‌ها و دیوارهای متعدد دریافت کنید، این محصولات گزینه مناسبی برایتان هستند.